Wat is de betekenis van Keuring?

v. (-en), 1. het keuren; het onderzoeken en beoordelen van gehalte, van deugdelijkheid of bruikbaarheid, van toelaatbaarheid; van de lichamelijke geschiktheid of de toestand van personen; 2. gelegenheid dat er —, plaats waar gekeurd wordt: naar de keuring moeten.

keuring - Zelfstandignaamwoord 1. proces van het keuren ♢ Een medische keuring moeten ondergaan. 2. onderzoek Woordherkomst Naamwoord van handeling van keuren met het achtervoegsel -ing.

keuring - zelfstandig naamwoord uitspraak: keu-ring 1. het onderzoeken en beoordelen ♢ hij is afgewezen bij de militaire keuring Zelfstandig naamwoord: keu-ring de keuring

ondersoek en beoordeling van gehalte, smaak, ens.

1. K. van vee is een beoordeling naar het exterieur, het uitwendig voorkomen dus. Alle stamboeken in Ned. en België stellen aan de in te schrijven dieren minimum exterieur-eisen, d.w.z. dat alle dieren, voordat ze kunnen worden ingeschreven, door een inspecteur van het stamboek moeten worden gekeurd. Men keurt in de eerste plaats naar het alg...

s., karring, keuring.

v. -en (1 deskundige beproeving en onderzoek; 2 een gelegenheid, waar gekeurd wordt): 1. keuring v. lotelingen, v. stieren; 2. op de keuring behoedde de merrie een prijs.

1) v/d mil. dienst en v. sommige ambten vereischt geneesk. onderzoek n/d lichamelijken welstand v/e persoon; 2) b/d Warenwet en Vleescbkeuringswet voorgeschreven onderzoek n/d kwaliteit v. levensmiddelen 3) onderzoek n/d toelaatbaarheid v. openbare vertooning v. films.

1° Geneeskundige keuring neemt in het maatschappelijk leven van thans een belangrijke plaats in. Men kent beroepskeuring, waaronder de militaire k.; k. voor levensverzekeringen, ongevalsverzekeringen, e.a. Voor k. in verband met sociale wetgeving, -→ Fabriekshygiëne. Bij een k. treedt de arts niet op als medicus, maar als deskundige;...