Wat is de betekenis van kentering?

v. (-en), het kenteren; het omslaan van het getij; de overgang van de ene moesson tot de -andere : de voorjaars-, najaars-kentering ; — (hg.) overgang : op de kentering der tijden geboren ; — verandering, ommekeer : er kwam een kentering in zijn gevoelens; de kentering in de publieke opinie.

Kentering betekent een verandering of ommekeer, vaak in de context van een situatie, ontwikkeling, of trend. Het kan bijvoorbeeld verwijzen naar een belangrijke verandering in de koers van het beleid, in maatschappelijke ontwikkelingen, of in persoonlijke omstandigheden. Het woord wordt ook gebruikt in de scheepvaart om het veranderen van het getij...

kentering - Zelfstandignaamwoord 1. (scheepvaart) het omslaan van een schip ♢ Door het verschuiven van de lading werd de bemanning verrast door een plotselinge kentering. 2. het plotseling geheel van richting veranderen ♢ Ze wachtten op de kentering van het t...

kentering - zelfstandig naamwoord uitspraak: ken-te-ring 1. het anders maken of worden ♢ na jaren van vrede kwam er een kentering en werd het oorlog Zelfstandig naamwoord: ken-te-ring de kentering ...

Kentering - ook stil water, de overgang van vloedstroom naar ebstroom of omgekeerd. Deze tijdstippen liggen vaak na hoog- en laagwater.

omkering.

De k. is de overgangsperiode tussen het seizoen, waarin de passaatwind en dat waarin de moesson waait. Het is tevens de tijd, waarop de gordel van lage luchtdruk, die met enige vertraging de zenithstand van de zon volgt, zich over het betreffende gebied beweegt, een periode van stilte of zwakke wind met betrekkelijk hoge temp. en veel regen. Evenal...

v. -en (1 het kenteren, verandering; 2 wisseling van eb en vloed; de tijd tussen eb en vloed; 3 O.-I. overgang van de ene moesson in de andere): 1. er komt een kentering in de openbare mening; 2. de kentering van het getij; 3. de kentering kenmerkt zich door onweders.

1) wisseling v. eb en vloed; 2) in N.O.-I.: overgang v/d eenen → moesson i/d anderen.