jeile, jeleile, jeiiling, jeiles, jelole, sjeleile
(1901) (Barg.) (Hebr. Jidd. 'jeloloh': geweeklaag, gejammer) drukte; heibel; herrie; ruzie. In toneeltaal ook: lappen test (zie W. Nijholt). Reeds bij Köster Henke (1906): geschreeuw, ophef: 'Maak er maar niet zo'n jeile van.' Ook wel: janlèle*. Zie ook: ijlie*. • De Kaadele, je mót trakteere, doen we allemaal!!... maak je...
