Wat is de betekenis van imperator?

(Lat.), m. (-es, -en, -s), (Rom. gesch.) oorspr. hij die het imperium, opperbevel had; inz. als titel aan zegevierende veldheren gegeven wanneer zij hun zegepralende intocht in Rome deden; sedert Caesar werd de titel permanent gevoerd en kreeg zo de bet. van keizer.

Romeinse eretitel. titel die gegeven werd aan Romeinse opperbevelhebbers na het behalen van een overwinning. Voorbeelden: Het nieuwe element, waardoor de betrokkenheid van Alain Van der Biest bij de moord op André Cools snel kon worden bewezen, was de benoeming van Anne Thily tot procureur-generaal in Luik [...]. Dat uitgereke...

imperator - Zelfstandignaamwoord 1. eretitel voor Romeins opperbevelhebber Woordherkomst afgeleid van het Latijnse imperare met het achtervoegsel -ator Verwante begrippen imperium, keizer

[Lat. = bevelhebber, aanvoerder; na Julius Caesar titel van de keizer] gebieder, keizer.

keizer; opperbevelhebber; zegevierend veldheer (Rom.)

Imperator (αυτοκρατων). Met deze naam duidden de Romeinen oorspronkelijk elke bezitter van het → imperium te velde aan; later werd hij een speciale eretitel. Na een overwinning begroetten de soldaten hun bevelhebber uit eerbetoon als imperator. (salutatio, acclamatio); tot het eind van zijn ambtsperiode of tot aan zijn triomf, waarvoor hij voorwaar...

veldheer; keiser.

keizer, gebieder

ōris, m. bevelhebber, gebieder (ook bijnaam van Juppiter). | in 't bijz., opperbevelhebber (van een leger), veldheer, ook als eretitel, die een veldheer, na een grote overwinning van leger en senaat ontving, gewl. achter de naam geplaatst; sedert Caesar titel der heersers, gewl. voor, maar ook achter de naam gezet, heerser, verder = (Romeins)...