Wat is de betekenis van hort?

m. (-en), 1 stoot, duw, schok : iemand een hort geven; 2. plotselinge, korte beweging; het gaat met horten en stoten, met schokken, ongeregeld; — een poos; 3. op de hort zijn, weg zijn, er van door, de straat op zijn; hij is op de hort gegaan met zijn buurvrouw, er met haar van doorgegaan.

hort - Zelfstandignaamwoord 1. plotselinge beweging Uitdrukkingen en gezegden ♦ de hort op zijn aan de zwier zijn, uitgaan waarbij vaak alcohol gebruikt wordt ♦ met horten en stoten met schokken voorui...

hort - zelfstandig naamwoord 1. harde duw ♢ hij gaf het paard een hort 1. met horten en stoten [met schokken, onregelmatig] 2. de hort op gaan ...

(zn) magere koe TM.

s., hoart; met -en en stoten, mei hoarten en stuiten, stoarten, stjitten.

schat; steun; beschermer, toevlucht; tehuis; ein Hort der Sitte, een steunpilaar der moraal, een paladijn.

I. tw.; voort; hort hu! II. m. -en; korte stoot, duw: met horten en stoten, op onregelmatige manier, bij pozen; zegsw. op de hort zijn, op de hort of de hort op, er van door, gmz.; een hortje, korte tijd.

(ho:t) (Fenton) Iers Anglikaans godgeleerde. ° 1828.te Dublin, ə 1892. → Westcott.

Hort - (Fenton John Anthony), 1828—1892, theol. hoogleeraar te Cambridge, die zich wijdde aan de tekstkritiek van het N. T., waarvan het resultaat was, dat hij een der meest bekende uitgaven van het Gr. N. T. met zijn vriend B. F. Westcott samen uitgaf: The N.T. in the original Greek (1881, kleine tekstuitgave 1886). Zij hechtten de meeste waarde a...