Wat is de betekenis van glinsteren?

glinsteren - Werkwoord 1. fel en bewegend licht geven of weerkaatsen ♢ De lampjes glinsteren in de kerstboom. ♢ De diamanten glinsteren in de kroon.

glinsteren - regelmatig werkwoord uitspraak: glin-ste-ren 1. felle lichtjes uitstralen die bewegen ♢ de steentjes in mijn armband glinsteren Regelmatig werkwoord: glin-ste-ren ik glinster ...

v., glinsterje; -d, glinsterich.

glinsterde, h. geglinsterd (blinken, glanzen): sterren glinsteren; glinsterende bajonetten.

(glinsterde, heeft geglinsterd) flikkeren met onzekere, weifelende glans: ➝ sterren, wapens -; glas kan -. Syn.➝ blinken.

(glinsterde, heeft geglinsterd), 1. met een ongestadig licht stralen (minder intens dan flikkeren): talloze sterren glinsterden aan de hemel; gewoonlijk van weerkaatst licht, beweeglijk, in allerlei richtingen blinken: de bevroren ruiten glinsterden in het maanlicht; er glinsterde een traan in haar oog; ook van wat niet eig. blinkt, maar in fel lic...

glinsteren ww. 'fonkelen, schitteren' categorie: intensiefvorming of frequentatief, samensmelting blending, tautologie, contaminatie, samentrekking Mnl. dat licht begonste up mi gleinstren 'het licht begon flakkerend op mij te schijnen' [1350-1400; MNW-R], gleinsterende 'schitterende' [1351; MNW-P], mit glinsterende...

GLINSTEREN, (glinsterde, heeft geglinsterd), schitteren, flikkeren, glanzen, blinken: tallooze sterren glinsterden aan den hemel; vroolijk speelde de lentezon op de glinsterende daken; de bevroren ruiten glinsterden in het maanlicht; er glinsterde een traan in haar oog; ik zag aan zijne glinsterende oogen, dat mijn verhaal hem trof.

zie Blinken.