Wat is de betekenis van Fiducia?

Zie Fidelis

vertrouwen.

ae, f. 1. eig., vertrouwen, alcs, op iemd, Cic., sui, zelfvertrouwen, Liv.; in ’t bijz., zelfvertrouwen, moed, driestheid. 2. overdr., tijdelijke overgave van een eigendom aan een ander in vertrouwen op zijn eerlijkheid, een overeenkomst aangaande een aldus toevertrouwd goed, formula fiduciae, Cic., iudicium fiduciae, wegens h...

Vertrouwen. Nomenfiduciae hoc principaliter significare videtur, quod aliquis spem concipiat ex hoe quod credit verbis alicuius auxilium promittentis, s. THOMAS, SUM. THEOL. II-II, Q. 129, A. 6, c., Het woord « vertrouwen » geeft vooral te kennen dat iemand, op grond van het woord van een die zijn steun toelegt, hoop heeft....

Romeinsch-rechtelijke overeenkomst van partijen, krachtens welke de eene partij aan de andere een bepaalde zaak in eigendom overdraagt en deze laatste zich verbindt deze zaak, zoodra het doel der overeenkomst (bewaargeving, zakelijke zekerheid, enz.) verwezenlijkt is, wederom in eigendom aan den medecontractant over te dragen. Aanvankelijk miste de...

[Lat.], v. (-ae), in het Romeins recht een term voor een vorm van zakelijke zekerheid door middel van eigendomsoverdracht, vergelijkbaar met de (sedert 1928 in de Ned. jurisprudentie erkende) eigendomsoverdracht tot zekerheid.

Fiducia, de 380ste planetoide, in 1894 ontdekt. Bereikt gemiddeld de grootte 12.

Fiducia - is eene zaak van vertrouwen, een nevencontract bij de vrijwillige overgaaf van iets, waarbij de ontvanger beloofde, het ontvangene terug te zullen geven. Zoo verkoopt een vader, die zijn zoon wil emancipeeren, dezen driemaal aan een pater fiduciarius, onder belofte, dat deze hem telkens weder zal vrijlaten. Ook gebeurde het wel, dat een e...

...