Exceptio
(Lat.), uitzondering ; — (rechtst.) excep'tio non adim'pleti contrac'tus, het verweer dat de wederpartij eveneens in gebreke is en dus geen nakoming van de aangesproken partij kan vorderen; — exxep'tiopro'bat (of fir'mat) re'gulam, de uitzondering bevestigd de regel.