Elf (getal)
I. telw., 1. hoofdtelw., zelfst. en bijv., tien + één; elf, is het gekkennummer, waarschijnlijk met toespeling op elf, alf in de zin van gek, zot, dwaas; het is nu elf, uur, gezegd als een kind een vuile neus heeft; in de verbogen vorm elven, beschouwd als een zelfst. gebruikt bn. in het meerv., elf personen: een gezelschap van elven;...
