Wat is de betekenis van Eed?

m. (eden), 1. plechtige verklaring, volgens een voorgeschreven formulier, onder aanroeping van iets heiligs, thans inz. God; ook het formulier dier verklaring: een eed doen, afleggen; een plechtige, dure eed zweren; iem. een eed afnemen; een eed op het zwaard; iem. onder ede horen; zijn eed breken; onder ede staan, een e...

eed - Zelfstandignaamwoord 1. een plechtige verzekering dat men de waarheid spreekt of een belofte zal nakomen ♢ Hij legde een eed af. 2. (Jiddisch-Hebreeuws) getuige Woordherkomst [1] van het Middelnederlandse woord eed [2] van heb עֵד (ēd) "getuige"

Een eed is een plechtige verklaring van een getuige op de zitting dat hij de waarheid zal spreken. Hij is dit verplicht. Als blijkt dat hij de waarheid niet spreekt maakt hij zich schuldig aan meineed.

eed - zelfstandig naamwoord 1. plechtige belofte ♢ hij legde een eed af voor de rechtbank 1. hij staat onder ede [heeft plechtig beloofd de waarheid te zeggen] 2. daar wil ik ee...

Plechtige verzekering van de betrouwbaarheid van de eigen bewering, onder inzet van het eigen heil of een eigen goed; derhalve wordt de eed ook wel omschreven als ‘voorwaardelijke zelfvervloeking' (‘bedingte Selbstverfluchung', Brunner). In alle middeleeuwse Germaanse rechtstelsels - dus ook het Friese - vormt de eed, naast het godsoordeel, het cen...

een beroep op God als getuige van de waarheid van wat men zegt. In het vroegrabbijnse jodendom werd de eed alleen toegestaan in civielrechtelijke processen, niet bij het strafrecht. De regels voor het omgaan met eden zijn vastgelegd in het talmoedische traktaat Shevu'ot (eden). In de tijd van de Tweede Tempel werd soms bij het altaar gezworen,...

In de Middeleeuwen en de 16de eeuw zwoer men by mynen eedt om zijn woorden kracht bij te zetten. Het zonder zwaarwegende redenen gebruiken van zo’n plechtige eed, maakt hem tot vloek en uitroep van verbazing enz.

het afleggen van een verklaring onder aanroeping van God als getuige. De wet eist in vele gevallen dat een eed wordt afgelegd; getuigen moeten b.v. in een burgerlijk of strafproces hun verklaringen onder ede afleggen. Ook worden vele autoriteiten beëdigd alvorens zij hun functie aanvaarden. Militairen leggen een eed van trouw af. Verder ambten...

Zie sacramentum.