Dysacusis
(ἀκούω, hooren), 1. vermindering van het gehoor. 2. toestand, waarbij sommige tonen een onaangename gewaarwording teweegbrengen; vgl. Anacusis; syn. dysekoia, baryekoia.
Wat is de betekenis van Dysacusis?
Uitheemsche geneeskunde termen
dr. H. Pinkhof (1923)
Dysacúsis
1. vermindering van het gehoor. 2. toestand, waarbij sommige tonen een onaangename gewaarwording teweegbrengen; vgl. Anacusis; syn. dysekoia, baryekoia.
Gerelateerde zoekopdrachten