Wat is de betekenis van Druil?

I. m. (-en), (zeew.) klein driehoekig zeil, op kleine schepen gevoerd aan een mastje tegen de achtersteven, broodwinner. II. 1. m. en v. (-en), traag, lusteloos, slaperig persoon, die overal tegen opziet; 2. m., (gew.) sluimering : in den druil.

druil - Zelfstandignaamwoord 1. (scheepvaart) de achterste mast op een loggergetuigd schip 2. (scheepvaart) het zeil aan de achterste mast op een loggergetuigd schip druil - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van druilen ♢ Ik druil 2. gebiedende wijs van druilen...

(NL) slome duikelaar M'n moe was 'n kolerig mens, 't stoof er nogal dikwijls, ze kon niet tegen veel, en ze vond mij een echte druil en stak dat niet onder stoelen of banken. (Elisabeth Marain, Rosalie niemand) Geen Algmeen Nederlands

druil - erotisch pleziertje. Afl. van druilen ‘spelen’. Ik sal zyn Bruydegom met een fraey dierken, Ja nemen daerin mijns herten playsierken Door Venus vierken, com ick aenden druyl, VAN MOERKERKEN 11, VS 12-14 [1613].

Druil - → Bezaan 1.

gedruil, traag wees; talm.

1. m. -en (klein zeil inz. door kleine schepen gevoerd op de achtersteven). 2. m. en v. -en (druiloor; vervelende, besluiteloze zeurkous); 3. m. (sluimering): in de — zijn; hetzelfde woord als druil I.

(-en) [< druilen 1] I. Eig. het druilen: in de zijn. II. Metn. 1. m. en v. persoon die druilt. 2. m. klein zeil dat niet veel wind vangt inz. op kleine schepen, aan een mastje tegen de achtersteven. ➝ emmerzeil

Druil - Een klein driehoekig zeil, dat aan den druilsmast wordt gevoerd, welke mast geheel achter op het vaartuig staat. Komt voor op sloepen en kotters.