Distinctief
o. (...tieven), onderscheidingsteken, inz. op een uniform, teken dat een rang of graad aanduidt.
Wat is de betekenis van distinctief?
Nederlandstalige WikiWoordenboek
Wiktionary (2019)
distinctief
distinctief - Zelfstandignaamwoord 1. onderscheidingsteken dat een rang of graad aanduidt distinctief - Bijvoeglijk naamwoord 1. onderscheidend 2. (taalkunde) een betekenisverschil aanduidend Woordherkomst afgeleid van distinctie met het achtervoegsel -ief afgeleid van het Franse distinctif of daarvoor van het L...
(uitgelicht)
Grasduin in meer dan 507 woordenboeken en encyclopedieën. Krijg toegang tot maar liefst 2.316.291 begrippen, 37.599 spreekwoorden en 78.030 synoniemen.
Word nu vriend van Ensie!
Woordenboek vreemde woorden
A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)
Distinctief
[Fr. distinctif] I zn onderscheidingsteken, teken van rang; II bn onderscheidend, kenbaar makend.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
distinctief
o. distinctieven (Fr. onderscheidingsteken, rangteken): het - van de majoorsrang, een gouden kraagstreep met één ster.
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Distinctief
[Fr.], I. bn., onderscheidend, een verschil aanduidend; II. zn. o. (-tieven), onderscheidingsteken, m.n. op een uniform, teken dat een rang of graad aanduidt (b.v. sterren, balken, strepen, galons).
Gerelateerde zoekopdrachten