Wat is de betekenis van Dissŏlūtus?

dissolútus (-a, -um), - van Lat. dissolvĕre (van dis, voorv., dat scheiding uitdrukt; solvăre, losmaken), losmaken, scheiden: gescheiden, uiteengeplaatst.

p. adi. 1. losgemaakt, ontbonden, navigium, lek, Cic. | (van de rede) niet behoorlijk verbonden. 2. overdr., de nodige energie missend, d. i. nu eens = achteloos, zorgeloos, dan weer = lichtzinnig, ook = los, liederlijk, teugelloos, uitgelaten, est dissoluti, c. inf., het getuigt van lichtzinnigheid, Cic.