Wat is de betekenis van deficiëntie?

deficiëntie - Zelfstandignaamwoord 1. tekortkoming 2. (taalkunde) gebrek aan redundantie Woordherkomst afgeleid van deficiënt met het achtervoegsel -ie

[VLat. deficientia] het tekortschieten.

(L., deficio = te kort schieten). 1. Gebreksziekte, ontstaat doordat in het voedsel essentiële stoffen, bv. vitaminen ontbreken. Bij planten kunnen deficiënties optreden als bepaalde spoorelementen (mangaan, koper, ijzer, zink) in te lage concentraties in de bodem aanwezig zijn, ➝ chlorose. 2. Het verloren gaan van een segment (aan een u...

tekortkoming; ontstentenis.

is een tekort of gebrek aan minerale voedingsstoffen bij plant of dier. Dit kan zich uiten in een verminderde groei of lagere opbrengst, eventueel ook, of alleen, in bepaalde ziektesymptomen. Men spreekt van gebreksziekten of deficiëntie-ziekten. Bekende voorbeelden bij gewassen zijn: de ontginningsziekte van de granen, welke wordt veroorzaakt...

v. gebrek, ontstentenis.

Deficiëntie is de toestand waarin het organisme verkeert indien het gedurende eenigen tijd een tekort aan een of andere voedingsstof heeft gekregen, zoodat het organisme niet meer geheel normaal functionneert.

v. (...tiën, -s) [➝ deficit] gebrek.

deficiëntie, - v., tekortkoming; ontstentenis.