Coma (slaap)
[Gr. koma, diepe slaap] o. (-s), 1. vorm van bewusteloosheid; 2. slaapziekte. Coma is een toestand van bewusteloosheid, waarbij het individu niet meer deelneemt aan zijn omgeving, niet of nauwelijks meer reageert op uitwendige prikkels (patiënt is niet te wekken) en waarbij de spontane (willekeurige) bewegingsactiviteit grotendeels of geheel...
