Wat is de betekenis van coaguleren?

(coaguleerde, is gecoaguleerd), (<Fr.Lat.), klonters vormen, stremmen, verdikken, stollen; in ’t bijz. overgaan van een colloïdale in een grof disperse phase.

coaguleren - Werkwoord 1. (ov) een proces van uitvlokking doen ondergaan ♢ De toevoeging van stremsel coaguleerde het eiwit in de melk. 2. ergatief een proces van uitvlokking ondergaan ♢ Doordat de ionsterkte te hoog was is dit colloïd gecoaguleerd....

[Lat. coagutare= stremmen, van cogere = co-agere = samen-drijven] stollen, stremmen, samenklonteren van gesuspendeerde deeltjes.

(koaguleren) stremmen; samenklonteren (scheik.)

is het verschijnsel, dat de kleine deeltjes van een colloïdale oplossing samenkleven tot grote vlokken, die bezinken. Deze coagulatie kan op verschillende wijzen tot stand komen. Aangezien een colloïdale oplossing niet kan bestaan, wanneer de factoren, die haar stabiel maken, te niet worden gedaan, zal coagulatie optreden zodra dit het ge...

1. stollen, bijv. van bloed of van eiwit bij verhitting boven 50° C.; 2. door middel van warmte of electriciteit iets operatief wegbranden of verkoken (zie ook cauter).

(Lat. coaguldre = stollen, stremmen; codgulum = stremsel; cógere = samendrijven, verdikken; pass. cógi = zich verenigen, opeenhopen; < → com(1), + ágere = drijven, brengen). Samenballen van chemisch gelijksoortige deeltjes.

stollen, stremmen.

(fysische techniek). Wil men vloeistoffen bevrijden van gesuspendeerde vaste stof, dan is het veelal nodig de vaste stof te laten coaguleren, d.i. de deeltjes te doen samenvlokken, om een redelijke bezinksnelheid te verkrijgen (z bezinken). Dit geldt vooral ingeval de suspensie zo fijn is, dat ze als een kolloid systeem kan worden beschouwd....