Wat is de betekenis van Circulus vitiosus?

2025-07-25
Groot woordenboek der Nederlandse taal

Van Dale Uitgevers (1950)

Circulus vitiosus

(Lat.), m., vicieuze cirkel.

2025-07-25
Woordenboek vreemde woorden

A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)

Circulus vitiosus

[Lat. = lett.: foutieve cirkel] cirkelredenering, waarbij men niets anders bewijst dan datgene waarvan men is uitgegaan; (alg.) situatie waarbij een gevolg de oorzaak weer oproept of versterkt (bijv. nervositeit veroorzaakt slapeloosheid en deze versterkt weer de nervositeit). Ook. vicieuze cirkel.

2025-07-25
De vreemde woorden

Fokko Bos, Dr. O. Noordenbos (1955)

Circulus vitiosus

zie: vicieuze cirkel.

2025-07-25
De Kleine Winkler Prins

Winkler Prins (1949)

Circulus vitiosus

(Lat.: gebrekkige cirkelgang), fatale kringloop, waaruit men niet ontkomen kan. Circumpolair, het niet onder de horizon verdwijnen van een ster of sterrenbeeld gedurende een bepaald tijdvak van het jaar. Het al of niet C.-zijn is derhalve afhankelijk van de plaats, waar de waarnemer zich op aarde bevindt.

2025-07-25
Kramers woordentolk

Jacon Kramers Jz (1948)

circulus vitiosus

circulus in probando, (Lat.) cirkelredenering, waarbij men hetgeen bewezen moet worden als bewijzend weer aanneemt.

2025-07-25
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal

M. J. Koenen's (1937)

circulus vitiosus

m. (Lat. vicieuze cirkelgang; cirkelredenering, waarbij men in een bewijsvoering het te bewijzene als bewezen aanneemt), (t = ts); zie vicieus.

2025-07-25
Katholieke Encyclopaedie

Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)

Circulus vitiosus

Circulus vitiosus - ➝ Cirkelredeneermg.

2025-07-25
Modern Woordenboek

Jozef Verschueren (1930)

circulus vitiosus

('sirkulus visi'o:zus) [Lat.] gebrekkige kring] cirkelgang, vicieuze cirkel.

Wil je toegang tot alle 10 resultaten?

Ja, ik word vriend van Ensie!
2025-07-25
Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Circulus vitiosus

Circulus vitiosus - Cirkelredeneering, cirkelbewijs, circulus in probando, is een redeneering, een bewijs, waarbij men zich in een kring beweegt, daar datgene, wat bewezen moet worden, als bewijsgrond genomen wordt.