Wat is de betekenis van Boef?

m. (boeven), 1. boosdoener, schurk, schavuit; 2. (gew.) ik ben boef, gezegd door een dobbelaar die het laatst moet werpen of de rest der centen ontvangt; 3. (in sommige plaatsen) student die geen lid van het corps is.

1) (19e eeuw) (Utrecht, stud.) niet corpslid. Syn.: boender*; bourgeois*; knor*; pluis*; pooier*; profaneling*; provinciaal*; varken*. • Boef, (stud.) student niet corpslid. (Taco H. de Beer en E. Laurillard: Woordenschat, verklaring van woorden en uitdrukkingen. 1899) • (Jac. van Ginneken: Handboek der Nederlandsche taal. 1914) •...

Een scheldwoord voor een crimineel of iemand die niet te vertrouwen is.

boef - Zelfstandignaamwoord 1. iemand die zich onbehoorlijk of misdadig gedraagt ♢ - De boeven werden op heterdaad betrapt. ♢ - Hij was zowel boef als bevrijder. Tijdens het bestuur van de rechtse Boigny, een stamhoofd en de zoon van een rijke plantagehouder,...

boef - zelfstandig naamwoord 1. iemand die slechte dingen doet ♢ de politie achtervolgt de boef 2. ondeugend kind ♢ die Bas is een echte boef! Zelfstandig naamwoord: boef ...

Boef - een van de vele termen voor een niet-corpslid. Eng. barb, hallman; Du. Kamel.

Boeven zijn in de droom mensen, die ons willen oplichten. We zouden wantrouwig moeten worden, wanneer er een boef verschijnt.

I. Als tw. en bijw. Ter nabootsing van een doffe slag, of ter aanduiding van iets dat plotseling gebeurt. Vandaar ook als bijw.: plotseling, ineens. Tot ze hoorden schieten ginder bij het dorp. De kermis was boef gedaan, OP DE BEECK 1947, 85. II. Als znw. In de verb. op de (wilde) boef, op goed geluk af. Samen met den secretaris... trokk...

boewe, skurk, skelm; deugniet.