Wat is de betekenis van bleekaarde?

v., zandvrije, geslibde porseleinaarde, gebruikt om papierstof te bleken.

klei die vanwege haar sterk adsorberend vermogen wordt gebruikt voor het bleken of ontkleuren van minerale en plantaardige oliën. Na gebruik vormt de klei met de aanhangende kleurstoffen, vetten en oliën een afvalprodukt. De gebruikte bleekaarde kan in vetsmelterijen worden bewerkt om de vetten en oliën af te scheiden, die vervolgens...

Dit woord wordt in tweeërlei zin gebruikt, actief en passief: 1) actief; om aan bepaalde stoffen, die verontreinigd zijn door kleurende bestanddelen, deze laatste te onttrekken, gebruikt men vaak b. met sterk absorberend vermogen b.v. Bantamtuf. Vooral oliën worden door behandeling met b. soms aanzienlijk opgebleekt. 2) passief; onder een...

Een soort witte klei, welke gebruikt wordt voor de ontkleuring van petroleum, vetten en oliën. Zij bestaat voornamelijk uit magnesiumsilikaat en aluminiumsilikaat, maar toch is het niet de scheikundige samenstelling, welke het bleekend vermogen bepaalt, doch de natuurkundige toestand. De oppervlakte der fijne korrels van de bleekaarde houden e...

bleekaarde, v./m. (-n), benaming voor diverse soorten kleiachtige aarde, vnl. bestaande uit zeer fijne deeltjes van het kleimineraal montmorilloniet dat bijzondere eigenschappen bezit, o.a. een hoog absorptie- en zwelvermogen. Reeds in natuurlijke toestand werken zij ontkleurend op oliën en gesmolten vetten, maar meestal worden zij geactivee...

kaolien, lenzien; engelsch: Ghina-clay. Zandvrije, geslibde porceleinaarde, in gebruik in do papierfabrieken. Zie Papierfabrikatie.

BLEEKAARDE, r. zandvrije, geslibde porseleinaarde, gebruikt om papierstof te bleeken.