Wat is de betekenis van appelflauwte?

v. (-n), lichte, meestal geveinsde flauwte : een appelflauwte krijgen.

appelflauwte - Zelfstandignaamwoord 1. een licht gevoel van flauwte (die verholpen zou worden door het eten van een appel) ♢ Godsamme, kijk, daar heb je het al: ik neem woorden van hem over, potdomme, ik krijg er een appelflauwte van. Je zou het wis en waarachtig niet vermoeden als je hem ziet op zijn...

De verwensing krijg een appelflauwte! behelst een vervorming van de geleerde term apoplexia ‘beroerte’. In het Nederlands komt als variant ook popelsije voor. Huizinga (1997: nr. 460) omschrijft appelflauwte als ‘bezwijming, licht voorkomende flauwte, waardoor men bleek en onpasselijk wordt, maar daarbi...

v. appelflauwte n (lichte (meestal geveinsde] bezwijming): een appelflauwte krijgen.

Spottende zegswijze voor een lichte bezwijming, waartegen een appel een goed middel is. Reeds Dodonaeus schreef, dat het gebruik van een appel een remedie was tegen flauwten.

v. (-n -s) [msch. vervorming van apoplexie] lichte, veelal voorgewende bezwijming: een krijgen.

appelflauwte - v., een zeer lichte bezwijming.

appelflauwte zn. 'licht gevoel van flauwte' categorie: leenwoord, volksetymologie Vnnl. appel-floute [1646; WNT]. In verband met dit woord wordt wel de uitspraak van Dodonaeus uit 1608 geciteerd: "Alle appelen zijn goet den genen ('voor degenen') die haest in onmacht vallen oft flaeuw van herten zijn", waarmee gesuggereerd w...

v. (-n), lichte, meestal geveinsde flauwte eene appelflauwte krijgen.