Wat is de betekenis van APOKATASTASIS?

2025-07-26
Katholicisme encyclopedie

Prof. dr. J.C. Groot (1955)

APOKATASTASIS

(Gr., herstel; Vulgaat: restitutio) komt als term in het N.T., nl. Hand. 3 : 21, voor, waar zij waarschijnlijk doelt op de terugkeer der verstrooiden in de eindtijd. In Rom. 8:21 spreekt Paulus van een herstel, dat de gehele schepping omvat. Door Origenes en andere theologen is deze term in een theologisch systeem opgenomen. Onder apokatastasis wo...

2025-07-26
Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

APOKATASTASIS

is een Grieks woord, dat herstel betekent. Zo spreekt Josephus, Antiq. III, 11 : 8, 9 van een apokatastasis der Joden door Cyrus. Aan een goddelijk herstel wordt gedacht in Mt. 17 : 11. Met de „wedergeboorte” in Mt. 19 : 28 wordt wellicht hetzelfde bedoeld. Een herstel, dat zich tot de ganse schepping uitstrekt, leert Paulus (Rom. 8:2...

2025-07-26
Christelijke encyclopedie

F.W. Grosheide (1926)

Apokatastasis

Vollediger: apokatasis pantoon d. i. wederoprichting of herstelling aller dingen. Men vindt deze uitdrukking in Hand. 2 : 21. Van oude tijden af (Origenes) tot op den huidigen dag toe hebben sommigen daaruit afgeleid, dat ook de ongeloovigen en zelfs de duivelen eens zalig zullen worden. Het eeuwig bestaan van de hel en de eeuwige straf werden daar...

2025-07-26
Wijsgeerige kunsttermen

Dr. C.J. Wijnaendts Francken (1925)

apokatastasis

(Gr.). De periodieke en voortdurende terugkeer tot reeds vroeger bestaan hebbende toestanden in telkens wederkeerende werelden en in een eeuwigen kringloop van alle gebeuren. Bij alle onophoudelijke verandering zou terzelfder tijd alles zich telkens weer herhalen, na hoeveel tijd ook, in een eeuwigdurend zichzelf opbouwen en wederom vernietigen, zo...

2025-07-26
Oosthoek encyclopedie

Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)

Apokatastasis

Apokatastasis - in de philosophie, term ter aanduiding van den periodieken terugkeer van alles, was geweest is; den eeuwigen kringloop van alle gebeuren. Dezen leerden Heraklitus, de Pythageraeërs, de Stoici; in lateren tijd Blanqui (1850), Nietzsche (als vergoeding voor het onsterfelijkheidsgeloof), de leer, dat aan het einde dezer wereldbedeeling...

Gerelateerde zoekopdrachten