Als hy lacht, dan sneeuwt het roozen
Dit zegt men van een stuurschen zuurmuil. Zulk een vriendelyk lachebekje was de Romein Crassus, van wien men leest, dat hy maar eens in zyn leven heeft gelachen. Dit was wanneer hy eenen ezel zag distelen eeten. ’t Was, Similes habent labra luctucas, zulke lippen, zulke salade. Dat lachen maakte hem belachelyk meer dan den ezel. Risum teneati...
