Wat is de betekenis van Afgrond?

m. (-en), (eig.) grondeloze diepte (met de bijgedachte van gevaarlijk), diepe rotskloof, eng dal, krater van een vulkaan, mijnput enz. met steile wanden : een bodemloze, gapende afgrond ; in een afgrond vallen, storten, werpen ; — (fig.) wat gij hun ook geeft, niets helpt: alles verzinkt in een afgrond; — onpeilbare...

afgrond - Zelfstandignaamwoord 1. een grote steile diepte ♢ Hoogtevrees is de angst in een afgrond te vallen, nietwaar? Woordherkomst uit het Middelnederlands Synoniemen ravijn

afgrond - zelfstandig naamwoord uitspraak: af-grond 1. grote, steile diepte ♢ de bergbeklimmer viel in de afgrond Zelfstandig naamwoord: af-grond de afgrond Synoniemen ravijn

Zich er van afwenden: de feiten niet onder ogen willen zien. In de afgrond afdalen: men zou de oorzaak voor een ogenschijnlijk uitzichtloze situatie moeten vinden, zodat men er gemakkelijker mee om kan gaan en dus ook weer omhoog kan klimmen. In een afgrond kijken: Dreigende gevaren kunnen met dapperheid tegemoet worden gezien, aangezien ze op tijd...

grondelose diepte.

s., ûn-, ôfgroun, djipte.

m. -en; eig. zonder grond: steile, grondeloze diepte: in een afgrond vallen; een afgrond van ellende, poel, diepe ellende.

('af) m. (-en) [Mned. af, zonder] 1. Eig. althans voor het oog onpeilbare, gevaarlijke diepte : een bodemloze, gapende -; in een vallen, storten, werpen. Syn. diepte, kolk, poel. 2. Metf. verbijsterende grootte, uitgestrektheid, hoeveelheid : een van ellende, van rampen. ➝ rand.

Volgens de voorstelling der Israëlieten vloeide de zee onder de aarde door, zoodat de aarde op het water dreef. „Want Hij heeft de aarde gegrond op de zeeën” (Ps. 24:2), en: „Die de aarde op het water uitgespannen heeft”. (Ps. 136 : 6), Die watervloed onder de aarde heet „de afgrond”. De vruchtbaarheid...