Wat is de betekenis van acropolis?

Acropolis is in de oudheid het versterkte, hooggelegen gedeelte van Griekse (zie Grieken (2)) steden, met tempels; vooral de acropolis van Athene is beroemd.

Acropolis (ακροπολισ), letterlijk ’hoogstgelegen deel van de stad, bovenstad’. 1. Als soortnaam duidt αcropolis de burchtheuvel van de oudste griekse nederzettingen aan (bv. te Mycene, Tiryns, Athene, Corinthe, Argos, Thebe). Vandaar uit beheersten in het 2e millennium vC de feodale heren hun gebied, en in tijden van gevaar diende de acropol...

(Gr. Akropolis = hoge stad), als burcht versterkte rots of heuvel, die men in enkele Griekse steden aantreft, o.a. in Athene, Argos Mycene en Tiryns. Oudtijds diende deze burcht als toevluchtsoord voor de bevolking in tijden van gevaar; later werd de acropolis de plaats waar men representatieve gebouwen en tempels aantreft. De bekendste is de acrop...

Rotsvesting, burg, burcht van een Griekse stad. Bekend is de acropolis van Athene: zie Griekenland – midden-archaische tijd; zie Griekenland – vijfde eeuw; zie Etrusken – zevende eeuw.

bovenstad, citadel (in Athene en andere Griekse steden).

m. -polissen (Gr. polis = stad): rotsvesting, burcht ener stad inz. van Oud- Athene; in het Gr. v.

(Grieksch = hooge stad), de citadel van vele Grieksche steden i/d Oudheid.

( Gr. akron = hoogte, polis = stad), het hoogere stadsgedeelte, dat dienst deed als burcht in enkele steden van Griekenland, o.m. in Tiryns, Mycenae en Argos. In den Helladischen tijd met zijn volksverhuizingen en invallen (20e—10e eeuw v. Chr.) was het de plaats van veiligheid voor vorst en bevolking. Aan den voet van de a. groeide de zich u...

Het Griekse woord Acropolis betekent: de hoge stad. In oude tijden trachtten verscheidene steden van Griekenland en Klein-Azië zich te versterken door een citadel, die zij den naam gaven van Acropolis; deze was doorgaans op een heuvel gebouwd, zodat hij de gehele stad en omgeving beheerste, en was slechts van één zijde toegankeli...