waterhoen.
in onze streken frequent voorkomende, kleine watervogel met een donker verenkleed, een rode bek en afgeplatte verbrede tenen zonder zwemvliezen, die vaak broedt in dichte oevervegetatie en veel wordt aangetroffen op sloten en stadsgrachten; waterhoen.
Voorbeelden:
Wellicht zou hij zijn voorganger later vergelijken met een fazant, die zo dom was dat ze bij een heidebrand bijvoorbeeld op haar nest bleef zitten tot haar pluimen vuur vatten en die dan opklodderde om elders brand te stichten. Of met een waterkieken, dat een nest maakte tussen de lissen of de biezen en dan domweg zat te wachten tot die planten opschoten om op een zogezegd geheime plaats haar eieren te leggen.
Robin Hannelore, Memoires van een kerkuil, 1979
De vallei van de Grote Nete vormt een heerlijk decor om in te stappen. Je kan hier nog rustig wandelen, de geuren van de natuur opsnuiven, de vogels horen fluiten en genieten van een rijke variatie aan biotopen. Waterhoentjes, in Meerhout waterkiekens genoemd, vinden hier hun broedplaats.
https://www.meerhout.be/stiltegebied-grote-nete
