De grootste Nederlandse bijdrage voor de ontwikkeling van het draagbare uurwerk is de uitvinding van de balansveer of onrust, gedaan door Christiaan Huygens in 1675. De wijze waarop de balans is bevestigd is een van de weinige karakteristieke kenmerken van de Nederlandse horloges; deze is niet bevestigd met een kloof maar met een brug.
De minutenboogjes op de wijzerplaat zijn een ander typisch Nederlands kenmerk. In de 18de eeuw wordt de markt grotendeels beheerst door import uit Engeland, zelfs in zodanige mate, dat men Nederlandse produkten vaak maar voorzag van de naam van een Engelse horlogemaker, een vorm van vervalsing die overigens niet uniek was.
