Vanaf de 15de eeuw werden geknoopte oosterse en Spaanse tapijten ingevoerd ; deze dienden voornamelijk voor het bedekken van bedden en tafels. Daarnaast waren er kleine werkplaatsen waar tapijten met Turks patroon werden vervaardigd.
Vanaf het begin van de 17de eeuw begon de tapijtindustrie zich onder koninklijk patronaat te ontwikkelen. De eerste koninklijke werkplaats werd door Hendrik IV in het Louvre gesticht en stond onder leiding van Pierre Dupont; in 1626 volgde de vestiging van de Savonnerie. Een verbod op de invoer van oosterse tapijten in het jaar 1627 bracht de Franse tapijtindustrie zeer snel tot bloei. De oudste patronen zijn in gewijzigde vorm nog die van oosterse tapijten; de tapijten werden met een Turkse knoop geknoopt en men gebruikte veel elementaire kleuren. In 1662 werd de Savonnerie door de staat gekocht en opgenomen in de pas gestichte Manufacture des Gobelins. Er werd een eigen Savonnerie-stijl ontwikkeld die door andere manufacturen zoals Aubusson en Beauvais gekopieerd werd.
Door de massale emigratie van de hugenoten die volgde op de herroeping van het Edict van Nantes in 1685, werden technieken en patronen verbreid over manufacturen in Engeland, Spanje en Italië. In de 18de en vroege 19de eeuw stond de stijl van Aubusson en van de Savonnerie model voor tapijtfabrieken in andere landen.
