Omdat men bij het zoeken naar een echt harde porseleinsoort, pâte dure. in navolging van het Chinese porselein, niet kon slagen, heeft men zich aanvankelijk beholpen met het romige, zachte, en warm getinte pâte tendre. De oorsprong hiervan wordt gezocht te Parijs, bij Cl.
Révérend, ook wel in Rouaan. St.-Cloud had echter, na 1670. de eerste belangrijkste manufactuur, zich onderscheidend door de als vettige zeep aandoende glazuren met blauw decor in navolging van Rouaan. Belangrijk is de onder bescherming van Louis de Bourbon, zevende prins van Condé, in 1725 gestichte manufactuur te Chantilly o.l.v. Cirou, waarbij deze zich sterk liet inspireren door de collectie Japans Kakiemon-porselein van de prins. De grootste vlucht bereikte het pâte tendre met schitterende produkten uit Vincennes, na 1756 uit Sèvres, vooral nadat in 1745 toestemming verkregen werd porselein te maken à ia façon de Saxe en Sèvres in 1753 manufacture royale de porcelaine werd. De protectie van Lodewijk xv en Madame de Pompadour en de monopolistische plaats die Sèvres ca. 1750 1770 innam waren echter voor vele andere kleinere porseleinfabrieken zeer schadelijk.
Het pâte dure-procédé is voor het eerst zonder succes, aangezien men geen kaolien bezat uit Duitsland geïntroduceerd door Paul Hannong. De kaolienlagen, eerst in 1768 te St. Yrieix ontdekt, stelden Sèvres echter in staat hard porselein te maken, nadat het procédé door Pierre HIannong aan Sèvres was verkocht in 1761. Ook Niderviller, Lunéville. Straatsburgen Marseille hebben goed porselein voortgebracht, evenals het sterk onder Franse invloed staande Tournai (Doornik). De Revolutie had een tijdelijke inzinking van de porseleinindustrie tengevolge; tijdens het empire bracht A.
Brongniart de Sèvres-manufactuur weer tot bloei. Ook Parijs (St.-Denis) heeft in de eerste helft van de 19de eeuw fraai porselein gemaakt; deze is met de fabriek van Limoges tot op heden werkzaam.
