Als oorsprong van de eigenlijke faiencefabricatie moet afgezien van de middeleeuwse ‘poterie matée’ en de ‘poterie vernissée' (ongeglazuurd en geglazuurd aardewerk) van de tegels en het vroege vaatwerk uit de 16de eeuw, alsmede de onzekere produkten en de omgeving van Saintonge en Beauvais de invloed van het Italiaanse majolica gezien worden. Hiernaast blijven echter de produkten van Saint-Porchaire (faiences de Henri II et d'Oiron) en van Bernard Palissy van groot belang om hun zelfstandige plaats tegenover de Italiaanse invloeden, te meer daar een lood-email gebruikt werd en niet het algemeen gebezigde tinglazuur, de faience au grand feu bereikte te Lyon en vooral te Nevers, Rouaan en Moustiers haar hoogtepunten de petit feutechniek is ca. 1750 voor het eerst te Straatsburg door P.
Hannong toegepast, later overgenomen door Marseille, Aprey, Moustiers, Néderviller, Rouaan en Sceaux. Behalve de italianiserende decoraties in de I6de eeuw zijn in de 17de eeuw de typisch monochrome blauwe versieringen te Nevers kenmerkend (bleu de Nevers). Aan Marseille echter komt de eer toe, hoogst originele en aantrekkelijke versieringen te hebben uitgevonden.
