1. drinkglas dat zich in de 16de eeuw ontwikkeld heeft uit het Duitse Maigelein en dat in de 16de en 17de eeuw in Nederland en in Duitsland zeer algemeen was. De berkemeier heeft een lage, open met noppen bezette stam, een konisch uitlopende kelk en een ronde. ringvormige voet.
De kleur is groenachtig of blauwachtig groen. De noppen zijn aanvankelijk puntnoppen, later meestal braamnoppen; 2. houten kelk met deksel, gedraaid uit een berkemei ofte wel een berketak. De ruwe schors is intact gelaten. Deze berkemeiers werden vanouds door schaapherders gebruikt.
