Athene in de periode van 508 – 322 v.Chr. was een van de grootste en belangrijkste steden in klassiek Griekenland. De Klassieke periode begint met de instelling van de directe democratie door Kleisthenes in 508/7 v.Chr. en eindigt met de afschaffing van de democratie door Antipater in 322 v.Chr.
In de Klassieke periode was de stadstaat Athene een grootse macht in Griekenland. Het was een broedplaats voor filosofie, met Socrates, Plato en Aristoteles als belangrijkste denkers. Ook op cultureel gebied bloeide Athene, met toneelschrijvers als Aeschylus, Artistophanes, Euripides en Sophocles. De Acropolis was het belangrijkste religieuze centrum van Athene. Naast op cultureel en politiek gebied was Athene ook op militair gebied succesvol.
Tijdens de Perzische oorlog, in 480 v.Chr., werden de Acropolis en haar heiligdommen door de Perzen verwoest. In 478 v.Chr., een jaar na de Slag bij Plataeae, richtte Athene de Delische bond op om samen met haar bondgenoten de Perzen te verslaan. Nadat er rond 449 v.Chr. einde kwam aan de Perzische oorlogen, groeide de Delische bond uit van een bondgenootschap tussen onafhankelijke stadstaten tot een Atheens imperium onder Perikles (495-429 v.Chr.).
Onder Perikles was er in Athene sprake van een echte Gouden Eeuw. De Acropolis werd weer volledig opgebouwd en voorzien van gebouwen zoals het Parthenon, de Propyleën, het Erechteion en de Tempel van Athena Nikè. In deze tijd maakte de beeldhouwer Phidias zijn belangrijkste werken voor de Acropolis, waaronder de monumentale beelden van Athena Promachos en Athena Parthenos.
Wrok jegens de Atheense hegemonie leidde uiteindelijk tot de Peloponnesische oorlogen in 431 v.Chr. die door Sparta werd gewonnen en eindigde in een nederlaag voor Athene in 404 v.Chr. In de tweede helft van de vierde eeuw werd het Macedonische koninkrijk steeds dominanter, waardoor Athene uiteindelijk haar onafhankelijkheid verloor.
