Verginii - een deels patricisch, deels plebejisch geslacht. 1) Opiter Verginius Tricostus, consul in 502, streed tegen de Latijnen en sneuvelde in 487 tegen de Volscen.—2) T. Verginius Tricostus Caeliomontānus, consul in 496, nam deel aan den slag bij het meer Regillus.—3) Proculus Verginius Tricostus Rutilus, consul in 486, was een tegenstander der akkerwet van zijn ambtgenoot Sp.
Cassius Viscellīnus (zie Cassii no. 1).—4) verder komen er tot 435 nog een achttal Verginii Tricosti onder de consuls voor met de toenamen Rutilus, Esquilīnus, Caeliomontānus, waarbij ook de vóórnamen Opiter en Proculus nog eenmaal terugkomen. Ook vindt men er twee onder de consulairtribunen.—5) A.
Verginius bewerkte in 457, dat het getal volkstribunen op 10 werd gebracht. Hij zelf bekleedde dit ambt 5 jaar achtereen.—6) L.
Verginius doodde volgens de overlevering in 449 zijne dochter Verginia, opdat zij niet in handen van den tienman App. Claudius zou vallen, en gaf hiermede het sein tot de tweede secessio plebis.
Daarop werd hij tot volkstribuun verkozen.—7) A. Verginius, rom. rechtsgeleerde, omstreeks 100.—8) L.
Verginius Rufus, legatus pro praetore van Germania Superior onder Nero en Otho, wees na den dood van Vindex (z. a.) en in 69 na C. na den dood van Otho het aanbod zijner troepen van de hand, hem tot keizer uit te roepen. In zijn sterfjaar, 97, was hij met keizer Nerva consul.
Tacitus hield eene lijkrede op hem. Hij was een vaderlijke vriend voor den jongeren Plinius.
Hij maakte ook gedichten.
