Bijna iedere voorstelling van een dodendans begint met één of meerdere muzikanten. Soms is het een orkestje van drie of vier skeletten dat de muziek verzorgt.
Gezien de instrumenten waarop wordt gespeeld kan het geen liefelijke muziek zijn geweest. Men neemt aan dat de dodendansschilders gebruik maakten van muziek van de omgekeerde wereld, dus antimuziek. Deze behoorde tot het gebied van de hel en stond lijnrecht tegenover de muziek van engelen. Dergelijke antimuziek was onvolkomen, chaotisch, disharmonisch, maar kon ook verlokken en de zinnen prikkelen. Lawaai, het klagen en huilen der verdoemden, maar ook extatische dansritmes behoorden tot de muziek van de omgekeerde wereld. De in knekelorkesten gebruikte muziekinstrumenten zijn: boogvede doedelblaas, doedelzak, harp, hellepijp, houten lach, klepper, nonnenviool trommel en vedel.
