In middeleeuwse steden was vanouds iedere burgerbegrafenis een gildenbegrafenis. Was men niet in een ambachtsgilde, dan behoorde men tot een buurt-, een schutters- of een godsdienstig gilde.
Het was de plicht van de broeders elkaar hulp en trouw te betonen tijdens leven en sterven. Bij de opneming in een gilde was men verpicht zijn 'inganck' te betalen. Bij het eventueel verlaten ervan betaalde men zijn 'uitganck'. Stierf een broeder, dan waren zijn erven verplicht de 'doodscout' (doodschuld) aan het gilde te voldoen, waarna de broeders het lijk ten grave droegen.
