Een hyperlink maken die niet naar de openingspagina van een website verwijst, maar direct tot een dieper niveau toegang geeft. Het woord kwam in het nieuws door een rechtszaak die PCM, de grootste krantenuitgever van Nederland, in augustus 2000 aanspande tegen Kranten.com, een bedrijfje van twee Rotterdamse studenten dat per e-mail een overzicht geeft van krantenkoppen op de webedities van enkele titels van PCM. Klik op zo’n hyperlink – een woord dat we sinds 1991 kennen – en je komt meteen bij het artikel uit. Omdat op de openingspagina’s, die door dieplinken worden gepasseerd, advertenties staan, was PCM bang inkomsten mis te lopen.
De rechtzaak leidde tot grote verontwaardiging bij internetjournalisten (een woord dat in 1997 debuteerde, samen met webjournalist). ‘PCM snapt weinig van internet’, kopte NRC Handelsblad op 14 augustus. De krantenreus verloor de rechtszaak. ‘In de Verenigde Staten hebben bij vergelijkbare zaken bedrijfjes gelijk gekregen’, aldus het ANP, ‘en werd het argument dat deeplinken een inbreuk is op het auteursrecht verworpen. Amerikaanse rechters menen dat linken en dieplinken de hoeksteen vormen van het internet.’ Dit citaat maakt meteen duidelijk dat de spelling van dit neologisme nog niet vastligt: naast elkaar komen we tegen deep linken, deep-linken, deeplinken, diep linken, diep-linken en dieplinken.
