(Deurne 1873-Bennekom 1944), dichter, broer van Aaltje Noordewier-Reddingius; studeerde klassieke letteren, vestigde zich in 1897 als boekverkoper in Hilversum, waar hij later een muziekbureau had. Zijn poëzie is sterk beïnvloed door de tachtigers; hij publiceerde een achttiental bundels, o.m.
Beeld en spel (1903). Johanneskind (1907), Regenboog(1913), Morgenrood (1917), Zonnegoud (1920), Licht (1923), Egyptische zangen (1927), Tussen twee werelden (1933), Gestalten (1934), Arbeid (1936), Uit de diepte (1946). Zijn weduwe, Fanny Reddingius-Salomonson, die zelf ook poëzie schreef, bezorgde in 1948 een bloemlezing uit zijn werk: De speelman van Deurne. Reddingius schreef één roman: Een romantische jongen (1911).
