common sense uitspraken zijn van het type "Het is nu eenmaal zo dat ...". Ze vormen de inhoud van ons gezond verstand. Ze zijn weliswaar niet triviaal, maar hun waarheid is niet streng bewezen. Er zijn filosofen die menen dat common sense argumenten oppervlakkig en verward zijn en 'gecorrigeerd' moeten worden. (Nelson Goodman noemt ze bij voorkeur 'common nonsense').
Er zijn echter ook filosofen die de waarheid die er in common sense argumenten huist, juist naar boven willen halen, bijvoorbeeld G.E. Moore. Aristoteles definieerde common sense heel anders dan wij nu gewoon zijn: als het vermogen dat de gegevens van de vijf zintuigen tot een samenhangende waarneming van een object integreert. Immanuel Kant schrijft dit vermogen aan de 'transcendentale verbeelding' toe. Hij ziet common sense (nu sensus communis geheten) als datgene wat gemeenschappelijk is in een gemeenschap, dat wat leden van een groep delen. Kant onderscheidt daarom de sensus communis van het gezond verstand dat hij inderdaad opvat als een verzameling triviale weetjes.
