Dat zegt men van ymand, die zich zeer traag en handeloos aanstelt. Hier van is talmen, dat op langzaam en haperende spreken word toegeeigent.
Maar wat drukt talm uit? Ik twyfel niet of’t is taallem, voor lamtaal. Dat lam wel tot lem word, blykt by voorbeeld in ’t woord belemmeren, voor belammeren, verlammen. Hier is dan eene omkeering in dit koppelwoord, gelyk in stookebrand, voor brandstooker, quistgoed voor goedquister, spilpenning, voor penning spilder, enz. Men zegt voor talm ook talmer; doch dan is’er de uitgang er aangehangen, die anders afgeknot is.
Een talm is dan eigentlyk, die eene belemmerde tong heeft; doch ’t word ook overgebragt tot de handen.
