iemand die beoordeelt.
iemand die iemand of iets beoordeelt, bijvoorbeeld op resultaat, kwaliteit, waarde of een ander relevant criterium.
Voorbeelden:
Het principe van de éénmalige evaluatie stelt elke beoordelaar voor een groot vraagstuk omdat hij maar een momentopname kan maken terwijl de schade een evolutief gegeven is.
http://home.pi.be/~eb918787/econ-arbong-wn.pdf
Bij de afname van de proeven wordt niet meer op afzonderlijke dimensies gescoord, zoals planning, communicatie e.d.: er wordt per proef een totaalbeoordeling gegeven over het functioneren van de kandidaat op een puntenschaal. Er wordt gebruik gemaakt van gestructureerde handleidingen die beoordelaars in staat stellen eenvoudig te scoren op de vereiste kenmerken. Een gemiddelde beoordelingscore is gemakkelijker dan het vaak moeilijk tot stand gekomen compromis van de assessoren.
http://www.katho.be/Opleidingen/psychodiagnostiek.pdf, 2003
De beoordeling van de wilsbekwaamheid dient primair gericht te zijn op het besluitvormingsvermogen en niet op de uitkomst van die beslissing. Hierbij dienen de waarden en normen van de patiënt centraal te staan en niet die van de beoordelaar.
http://www.johannes-wier.nl/, 2000
