(Lat.), wasbekken. Vóór de 18de eeuw placht men het eten met de hand naar de mond te brengen, hetgeen betekende dat er tijdens de maaltijd altijd fonteintjes of waterbekkens in de nabijheid moesten zijn.
In de middeleeuwen waren de lavabo's zeer verscheiden van vorm, o.a. in de vorm van dieren (aquamanile), soms ook in de vorm van een ketel met dubbele tuit. In de 16de eeuw komen tot dit doel lampetten in zwang.
