versterker

betekenis & definitie

in de radiotechniek, de elektroakoestiek en de elektronika: ieder toestel dat zwakke elektrische vermogens omzet in veel grotere vermogens met behulp van het in de versterker aanwezige vermogen, b.v. in de vorm van gelijkstroomvermogen uit een batterij of wisselstroomvermogen uit het net. De meeste versterkers berusten op de relaiswerking van elektronenbuizen of transistors (veranderlijke weerstand) of van de relaiswerking van transductors (veranderlijke zelfinductie).