is een inrichting die roodgloeiend, taai glas bewerkt. De hierbij gebruikte glasblazerspijp is een ijzeren buis met een houten handvat ter bescherming tegen de warmte.
De glasblazer dompelt deze buis in het gesmolten glas. Een klomp glas hecht zich dan aan de onderkant van de buis. Deze krijgt door draaiing in een bevochtigde houten kom een ronde vorm. Onder voortdurend draaien blaast de glasblazer dan door een mondstuk in de buis. Daardoor wordt de klomp glas als een zeepbel opgeblazen. Het gewenste model (b.v. dat van een fles) krijgt de „glasblaas” doordat zij in een vorm bijeengehouden en verder opgeblazen wordt.
Het is belangrijk dat de geblazen voorwerpen langzaam af koelen. Bij te snel of ongelijkmatig afkoelen ontstaan er in het glas spanningen, die het vanzelf of bij een zwakke aanraking laten springen. De voorwerpen worden daarom in een koeloven langzaam op lagere temperaturen gebracht. Flessen worden tegenwoordig meestal geblazen met machines die geheel automatisch werken. Zulke machines vervaardigen 50 000 flessen in 24 uur. De machines blazen met samengeperste lucht. Voor het vervaardigen van kunstvoorwerpen en bijzondere toestellen van glas voor laboratoria kan de ervaren glasblazer echter niet worden vervangen.
