landerijen behorende tot het vroegere gemeenschappelijke eigendom van de dorpsgemeenschap, ook wel de mark of de markegronden, dat de dorpsgemeenschap naar alle kanten omgaf, bestond uit groenland, weiden, bossen, moerassen en wateren. Alle dorpsgenoten hadden het recht hun vee in de gemeenschappelijke weiden te drijven of hout in de bossen te kappen, heideplaggen te steken of turf te graven.
In de 19de eeuw en zelfs nog later werden de gemeenschappelijke gronden verdeeld. In 1886 maakte de Markenwet het in ons land mogelijk met de ontginning van de heidevelden in Drente, ook markegronden, een begin te maken. In de Alpen komen nog wel almendegronden voor. Het zijn daar bossen en bergweiden.
