Buiksloot was oorspronkelijk een dorp ver buiten A. op de noordelijke oever van het IJ. Thans is het een onderdeel van A.-Noord en is het Buikslotermeerplein het belangrijkste winkelcentrum van A.-Noord. Hier en daar is het landelijk-Zaans karakter wel bewaard. In vroeger eeuwen was Buiksloot vooral een gezochte
woonplaats voor kapiteins ter koopvaardij, die er in het kapiteinshemeltje hun huizen langs de dijk lieten bouwen en dan uit hun venster een gezicht hadden op het "schiprijck IJ". Het oude kerkje is in 1840 vernieuwd. In 1744 zijn in de dijk van Buiksloot zware sluizen gebouwd, die echter bij de aanleg van het Groot Noordhollandsch Kanaal* weer verdwenen. Met de komst van 1.900 nieuwe woningen in de Buiksloter Banne verdween het oude Buiksloot langzaam. In 1963 werd het land opgespoten met grond uit het zgn. Muiderzand. De uit 1680 daterende hervormde kerk werd in 1965 door architect H.
Rappange gerestaureerd. In het koorhek zien we de letters B.V.E.D.T.P.V.G.R.I.W.V.S.W.E.B.S., die betekenen: Boompje Van Eschen Douwe Twaalf Penninghen Van Gouwe Rood Ist Wapen Van Schellingh Wouwe En Buyck Sloot. In 1983 vond de herbouw plaats van het begin jaren zeventig gesloopte vroegere raadhuis van Buiksloot, Buiksloterdijk 228. Daarnaast, op nummer 230, verrees het houten topgevelhuisje dat ook in die tijd verdwenen was. De herbouw van de vroeg-19de-eeuwse panden vond plaats op initiatief van de Amsterdamse Maatschappij tot Stadsherstel*. Deze maatschappij herstelde al eerder het pand Buiksloterdijk 224. Na de restauraties werden de monumenten in verhuur gebracht.
LIT. H. van Zijl, Een schutter in dienst van Napoleon, O.A. 1964, 105; J.A. Groen jr., Het land rondom Amsterdam, 1969; id., Tussen Dijken en Dieën, 1971; J. Lutgert, Als Amsterdam zich over ons ontfermt, O.A. 1996, 251.
