[v. Polynesisch tapoe = onaantastbaar wegens toegewijd-zijn aan hogere machten]
I zn iets dat vermeden moet worden, iets dat taboe is; door de sociale conventie bepaald verbod;
II bn
1 onschendbaar, onaanraakbaar;
2 waarover niet gesproken mag worden, wat niet algemeen gebruikt mag worden (volgens strenge gedragsregels van een gemeenschap of groep).
