(→ super-). Deze naam werd door Kamerlingh Onnes (1853-1926) gegeven aan een door hem in 1911 ontdekt verschijnsel van buitengewone electriciteitsgeleiding, dat sommige metalen dicht bij het absolute nulpunt vertonen.
Volgens zijn betekenis verdient de naam supergeleiding de voorkeur boven suprageleiding ( supra-), die later in gebruik is gekomen.
