Was oorspronkelijk een dialectwoord, maar is doorgedrongen in de standaardtaal dankzij het lied van Frater Venantius, onnavolgbaar vertolkt door Wim Sonneveld. Ook zonder voorvoegsels komt het in ons materiaal voor. Dulleme dus.
Als variant is ook verdulle aangetroffen dat ook als tweede constituent voorkomt in potverdulle. Verdulleme komt ook voor als element in potverdulleme. De vloek en de uitroep drukken lichte ergernis, ongeduld en andere frustratie uit en worden vaak voorafgegaan door wel. In West-Brabant kent men de variant verdilleme.
