Anakoluthie

betekenis & definitie

(gr.) In de grammatica en in de redeneerkunst: gebrek aan logische volgorde in de constructie van volzinnen; zij ontstaat bij plotselinge, krachtige indrukken bij den spreker of schrijver, waardoor deze een aangevangen volzin onvoleindigd af breekt met een uitroep; eene natuurlijke A. brengt doorgaans krachtiger effect teweeg, dan het daaraan opgeofferde deel van den volzin zou hebben kunnen doen.