(Lat., verdoving), toestand van onbeweeglijkheid, met verlangzaming of opheffing van de psychische reacties en de gedachtengang bij sommige ziekten (typhus) en zielsziekten (melancholie); onderscheiden in angstige en manische stupor (= extase); catatonische stupor (vgl. Catatonie); hypotonische stupor, met hypo- of atonie der zenuwen; bijv. nw. stuporeus.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
